پرهیز از چیزهایی که موجب تشنج می شود

در بسیاری از بیماران، پرهیز کردن از بعضی عوامل، باعث کاهش تعداد تشنج هاخواهد شد و در تعدادی از افراد، تشنج ها بطور کلی متوقف می گردند. خیلی به ندرت، تشنج افراد بعلت شنیدن یک موسیقی خاص، مطالعه کردن، گرفتن دوش داغ و دیدن بعضی چیزها اتفاق می افتد که به چنین مواردی، "صرع های انعکاسی یا رفلکسی" گفته می شود. با این حال، در اکثر موارد، هیچ علت خاصی برای شروع شدن تشنج ها وجود ندارد. با اینحال چهار چیز هستند که می توانند باعث شروع و یا بدتر شدن حملات در بسیاری از افراد شوند که عبارتند از: 
- مصرف زیاد الکل 
- کم خوابی 
- استرس و فشارهای عصبی 
- تب 
همچنین بعضی از افراد به نورهای درخشان حساس هستند که اصطلاحاً به آن "فتوسنسیتیویتی" (Photosensitivity) گفته می شود که در صفحات بعدی راجع به آن صحبت خواهیم نمود. 
مصرف الکل و کم خوابی 
اغلب بیمارانی که دچار صرع ژنرالیزه هستند پس از مصرف الکل زیاد و یا کم خوابی، مستعد بروز تشنج می شوند. بنابراین تمام مبتلایان به صرع باید از مصرف الکل و کم خوابیدن پرهیز نمایند. در حقیقت مصرف زیاد الکل و یا قطع ناگهانی مصرف آن، می تواند تقریباً در هر فردی ایجاد تشنج کند. بنابراین بروز تشنج، یک عارضه شایع در افراد الکلی می باشد. برای کسانی که حملات آنها بخصوص با کم خوابیدن تشدید می گردد، توصیه می شود که از خسته کردن بیش از حد خود، کم خوابی و انجام شغلهای شیفتی و شبانه خودداری نمایند. 
استرس و فشار عصبی 
گرچه اغلب شناسایی اثرات استرس و فشار عصبی مشکل می باشد، اما با این حال می تواند اثر عمیقی بر روی کنترل حملات داشته باشد. بعلاوه، تمرینات ریلکسیشن و آرام بخشی، کم کردن فشار عصبی و روشهایی که برای تقویت روحیه بکار می رود، می تواند اثرات مفیدی داشته باشد و بنابراین باید به اکثر بیماران توصیه شود. اغلب مشاوره کردن با کسانی که در کنار آمدن با بیماریشان، مشکل دارند می تواند به کنترل حملات آنها کمک نماید. افسردگی و ریحه ضعیف می تواند همچنین باعث افزایش تعداد حملات شود. 
تب و بالا رفتن درجه حرارت 
در هنگام وقوع هر نوع بیماری ای، حملات می توانند بدتر شوند و این امر، بخصوص در کودکانی که دچار تب می شوند بیشتر دیده می شود، زیرا بالا رفتن درجه حرارت بدن باعث می شود که مغز مستعد بروز یک تشنج گردد. بنابراین با مشاهده اولین علائم تب، درجه حرارت بدن باید با مصرف داروی استامینوفن و در صورت لزوم با پاشویه کردن بیمار پایین آورده شود. مثال دیگری که می تواند باعث بالا رفتن درجه حرارت بدن شود و در نتیجه تعداد تشنج ها را بالا ببرد، آفتاب زدگی می باشد که معمولاً بعلت بیش از حد در معرض نور خورشید قرار گرفتن و از دست دادن زیاد آب بدن اتفاق می افتد. 
حساسیت به نور 
اخیراً مطالعات زیادی بر روی حساسیت به نور (فتوسنسیتیویتی) و ارتباط بروز تشنج ها با بازیهای کامپیوتری و ویدیویی بعمل آمده است. در واقع، کمتر از پنج درصد از تمام مبتلایان به صرع، به نورهای درخشان حساس هستند. تشنج هایی که بر اثر حساسیت به نور ایجاد می شوند معمولاً با نورهایی که در هر ثانیه ۵ تا ۳۰ با چشمک می زنند و نور تلویزیون و بازیهای ویدیویی (که هر دوی آنها دارای نورهای چشمک زن می باشند) رخ می دهد. با اینحال، کودکان در بریتانیا (انگلستان) مقدار زیادی از وقت خود را صرف مشاهده تلویزیون و بازیهای کامپیوتری می کنند و در نتیجه هرگونه تشنجی که در این مواقع برای آنها رخ دهد ممکن است کاملاً اتفاقی و تصادفی باشد. سایر چیزهایی که بطور شایعی باعث بروز حمله می شوند عبارتند از: 
- انعکاس نور خورشید بر روی آب 
- عبور کردن از محدوده ای از درختها که نور خورشید از لابلای شاخه های آن به ما برخورد می کند. 
- در بعضی از مبتلایان به صرع که به نور حساسیت دارند، پرهیز از مواجهه با چیزهایی که باعث تشنج در آنها می شود و انجام چند احتیاط ساده مثل استفاده از عینک آفتابی و مصرف مرتب قرصهای ضد صرع، تمام آن چیزهایی است که برای پیشگیری از تشنج ها لازم می باشد. 
اقدامات احتیاطی که در اینجا گفته می شود می تواند برای کسانی که دارو مصرف نمی کنند اما در مقابل تلویزیون دچار حمله می شوند مفید باشد: 
- دیدن تلویزیون در اتاقی با نور خوب و مناسب 
- مشاهده تلویزیون از یک زاویه 
- فاصله داشتن با تلویزیون حداقل به میزان دو و نیم متر 
- عوض کردن کانالهای تلویزیونی با استفاده از کنترل از راه دور (بدون اینکه به تلویزیون نزدیک شوید) 
جلوی یک چشم را گرتفن و یا استفاده از تلویزیونهای با فرکانس زیاد (۱۰۰ هرتز) 
فیلمهایی که در سینما دیده می شوند به ندرت تشنج می شود و معمولاً مانیتورهای کامپیوترها دارای فرکانس زیاد هستند که از بروز تشنج جلوگیری می کند. با این حال، در هر دوی این موارد (سینما و کامپیوتر) در صورتی که آن چیزی که نمایش داده می شود شامل تغییراتی در الگوی هندسی و با فرکانس خاصی باشد می تواوند باعث بروز تشنج شود. درمان با داروهای ضد صرع معمولاً در پیشگیر از تشنج هایی که بعلت حساسیت به نور اتفاق می افتند مؤثر می باشد. 

 داروهای ضد تشنج: کلونازپام، زونیساماید، لوتیراستام، گاباپنتین، پرگابالین